περίγυνος

-η, -ο, Ν

φρ. «περίγυνο άνθος»

βοτ. το άνθος στο οποίο τα σέπαλα, τα πέταλα και οι στήμονες βρίσκονται στην ανθοδόχη στο ίδιο επίπεδο με την ωοθήκη, κατάσταση ενδιάμεση τού επίγυνου και τού υπόγειου άνθους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. perigynous (< περ[ι]-* + -γυνος < γυνή «γυναίκα»)].